Hversdagshugleiðingar

Amma mín var í hópi þeirra sem fékk Fálkaorðuna á Nýársdag. Hún varð að sjálfsögðu mjög glöð þegar hún fékk fréttirnar, því þetta er ein æðsta viðurkenning sem óbreyttum borgara getur hlotnast. Þessi orðuveiting hefði líka ekki getað komið á betri tíma, því hún er búin að vera hálf vængbrotin eftir að afi flutti á Droplaugarstaði.

Hún fór í sínu fínasta pússi og eina lærða söngkonan í fjölskyldunni fékk að fara með á Bessastaði. Nei, það var ekki ég, ég hef aldrei lært að syngja. Myndin sem birtist í Mogganum var svo lítil að ég ætla ekki að líma hana við póstinn, en bara svona til fróðleiks þá er hún fyrir miðri mynd.