Hversdagshugleiðingar

Það er allt í einu orðið svo mikið að gera hjá mér. Ég,sem gat látið mér leiðast heilu helgarnar, get varla fundið tíma til þess lengur. Ég þarf meira að segja að skipuleggja mig nokkuð vel, ef ég á að koma öllu í framkvæmd. Þannig hef ég verið á leið í heimsóknir og ætlað að framkvæma hluti, en það er bara ekki tími aflögu.

Skyldi þetta nokkuð vera vegna þess að ég er loksins að vakna til lífsins og farin að njóta lífsins í botn??? Núna kvíði ég ekki framtíðinni, heldur hlakka til að takast á við hana.