Hversdagshugleiðingar

Ég þekki tvær konur sem eru búnar að vera á DDV kúrnum síðan í nóvember. Þær standa sig báðar alveg frábærlega og fara minnkandi með hverjum deginum. Ég dáist af krafti þeirra og dugnaði og vildi óska að ég hefði þennan óbilandi viljastyrk þeirra.

Ég er nefnilega ein af þeim sem stend á þröskuldinum og þori ekki inn. Ég hef lengi verið of þung og þyrfti nauðsynlega að losna við allavega 20 kíló. Ég þori ekki að reyna, hreinlega af því að ég veit hversu lítinn sjálfsaga ég hef og er hrædd um að ég gefist upp á fyrstu viku. Ég hef nefnilega alltaf gefist upp og verið svo örg út í sjálfa mig. Ég veit að það er kjánalegt, en ég þekki sjálfa mig manna best. Þess vegna er ég að hugsa um að byrja rólega og fyrsta skrefið verður að hætta að borða sykur. Ég er nefnilega alger sykurfíkill og verð stundum óróleg ef ég fæ ekki minn skammt. Þetta finnst mér vera nóg til að byrja með og ætla að láta það duga í 2-3 vikur. Ef þetta gengur vel, er kannski auðveldara að stíga skrefið til fulls.