Hversdagshugleiðingar

Ég á dóttur á þrettánda ári. Hún tók að sér að passa frænda sinn helminginn af sumrinu þ.e. 6 vikur. Hún passar hann 8-9 tíma á dag. Hún var ekki búin að passa í marga daga þegar hún fór að kveinka sér yfir því að þetta væri svoooo leiðinlegt og tíminn lengi að líða. Ég fékk líka að heyra það að hún væri sko eina stelpan í vinkvennahópnum sem væri að passa, hinar væru bara allar í sumarfríi!

Ég hef fengið ýmsar skoðanir á þessu máli. Allt frá því að hún hafi gott af þessu og þetta herði hana upp í það að hún sé í barnaþrælkun og ekki hægt að ætlast til af henni að hún passi svona lengi í einu. Mín skoðun er sú að hún hafi nú gott af þessu og að ef hún sé búin að taka þetta að sér, eigi hún ekki rétt á því að skorast undan. Þegar ég var á hennar aldri þótti alveg sjálfsagt að stelpur væru í vist og pössuðu börn frá ungum aldri. Núna er það ekki eins sjálfgefið, eða hvað???