Hversdagshugleiðingar

Þá er enn ein helgin að verða búin. Það er ekki hægt að segja annað en að hún hafi verið nokkuð vínlegin.

Á föstudeginum var haldið Mexico-partí hjá matarklúbbnum. Fjörið bregst aldrei þegar sá hópur kemur saman. Við systurnar háðum hálfgert Singstar einvígi, vorum hnífjafnar eins og venjulega og deildum því með okkur sigrinum. Hápunktur kvöldsins var samt tequila leikurinn, sem gekk út að að framkvæma þetta hefðbundna salt-tequila-sítróna, með lítinn plasthatt á hausnum. Sá sem missti hattinn af hausnum þurfti að taka annað skot. Ég þurfti þrjú til á ná tækninni.

Á laugardagskvöldinu var svo búið að ákveða að skella sér á Stuðmannaballið á Nesinu. Þrátt fyrir að ég sé löngu flutt af Nesinu, þá er maður nú alltaf Nesbúi inn við beinin. Fullt af fólki og mikið stuð, sem hélt svo áfram niðrí miðbæ fram undir morgun.

Og dagurinn í dag, það er spurning. Eitthvað þarf maður víst að framkvæma hérna á heimilinu og svo er aldrei að vita nema maður skelli sér í bíó í kvöld.

Bis bald.