Hversdagshugleiðingar

Þá er vetrarrútínan skollið á af öllum þunga. Ég held að þetta eigi alveg eftir að ganga upp hjá okkur, en það má þó lítið út af bregða. Það þarf að koma dótturinni í strætó niðrí Mjódd, helst ekki seinna en kl. 7.25 og síðan þarf að vekja morgunhressa drenginn. Hann er fremur seinn að koma sér á fætur og í raun það eina sem er vaknað á honum á morgnana er munnurinn. Hann virðist hafa svakalega mikla þörf fyrir djúpar samræður svona í morgunsárið. Móðir hans er kannski ekki alveg jafn morgunhress, eða amk ekki tilbúin í djúpar samræður.

Annars var helgin fremur róleg. Við mæðginin tókum nú ekki mikinn þátt í menningarlegum viðburðum á laugardaginn, en röltum samt aðeins um laugarveginn um kvöldið. Síðan var okkur boðið að sigla á nýju skútunni, sem hefur ekki fengið nafn. Það var sko ekki amarlegt. Skútan er einu orði sagt glæsileg. Þrjár káetur, tvö baðherbergi og eldhús er töluvert meiri flottheit en voru um borð í þeirri skútu sem fyrir var. Ég get ekki beðið eftir að fá að sigla aftur, og þá helst fyrir fullum seglum.

Annars bara á kafi í vinnu þessa vikuna og bíð spennt eftir næstu helgi.