Hversdagshugleiðingar

Sonur minn er að fara á límingunum þessa dagana. Ástæðan er að hann er að fara í samræmd próf í íslensku og stærðfræði. Hann er í 4. bekk og hefur því aldrei farið í nein stór próf áður. Ég veit ekki hvort hann er sérstaklega slæmt tilfelli, þar sem hann er með ADHD og höndlar illa breytingar, eða hvort þetta sé þekkt vandamál á öðrum heimilum. Breytingarnar eru svo augljósar, hann er skapmikill og það er stutt í grát. Þar að auki talar hann um prófin eins og heimsendir sé í nánd. Ég veit ekki hvort þetta er eitthvað andrúmsloft sem myndast í skólanum, því ég tala alltaf um þessi próf eins og þetta sé ekkert stórmál.

Ég er persónulega ósátt við að setja níu ára gömul börn í svona strembin próf. Próftíminn er allt of langur fyrir svona ungan aldur. Ég prentaði út gamalt stærðfræði próf, það fyrra er 8 blaðsíður og það seinna 12 blaðsíður. Mér hefði fundist nóg að láta þau taka annan hlutann af prófinu, þ.e. vera helmingi styttri tíma en 7.bekkur. Það hlýtur að vera hægt að prófa getu svona ungra barna á styttri tíma.