Hversdagshugleiðingar

Ég er alveg hætt að skilja af hverju maður er að hafa fyrir því að láta sérmerkja sig í símaskrá. Þetta rauða merki virðist ekki hafa nein áhrif á símasölufólk. Ég er orðin þreytt á þessu endalausa peningabetli, bókaklúbbum og könnunum. Ég er svo dónaleg, að ég leyfi fólki ekki einu sinni að bera upp erindið, heldur segi strax "nei takk" og legg á. Það er mitt mottó að kaupa aldrei neitt, ganga ekki í klúbb eða styrkja neinn, sem nálgast mig á þennan hátt. Ef ég vil styrkja málefni, ganga í klúbb eða kaupa eitthvað, þá ber ég mig eftir því sjálf. Ég þarf ekki að láta trufla mig með símhringingum til þess.

Ef merkingin virkar ekki, til hvers er hún þá?