Hversdagshugleiðingar

Ég fór með soninn í endurmat til barnalæknisins á miðvikudaginn. Hann hafði talað um það að við endurmætum stöðuna í desember. Þrátt fyrir að sonurinn hafi bætt hegðun sína töluvert, vantar ennþá uppá einbeitninguna hjá honum og þrátt fyrir stuðning hefur það lítið lagast. Hann er yfirleitt fastur í sínum heimi og það tekur hann óratíma að koma sér að verki. Hann verður svekktur og pirraður, þegar hann finnur vanmátt sinn til að einbeita sér og það brýst út í prakkaraskap hjá honum.

Við tókum þá ákvörðun að nú væri kominn tími á að prófa næsta skref. Hann verður sem sagt settur á Ritalín eftir jólafrí. Hann kemur til með að nota Ritalínið þá daga sem hann er í skólanum, en ekki um helgar eða í skólafríum. Til að byrja með tekur hann lyfið í einn mánuð og svo verður metið, hvort það er að gagnast honum.

Ég vil að sjálfsögðu gera allt sem í minu valdi stendur, til að syni mínum líði betur í skólanum og hann nái að nýta sér þá kennslu sem er í boði. Ég hef ekkert á móti Ritalíni (eða sambærilegum lyfjum) og veit um börn sem gengur miklu betur að einbeita sér, eftir að þau fóru að taka lyf. Þetta var samt ekkert auðveld ákvörðun.