Hversdagshugleiðingar

Það var ekki falleg sjón sem blasti við systur minni og mági þegar þau komu heim í dag. Það var búið að brjótast inn í litla sæta húsið þeirra í Dalnum og umturna öllu. Föt lágu á víð og dreifð um svefnherbergið, skúffur og skápar opnir og innihald á víð og dreifð. Flestu sem var hægt að stela, var stolið, fartölvu, PS2, 30 leikjum, heimabíóið, áfengi og fleiru. Þau áætluðu að heildarverðmætamissir hafi verið um ein milljón. Systur minni fannst þó sárast að sjá að Páskapakkar sem hún hafði ætlar stjúpsonum sínum, hafði verið stolið.

Lögreglan mætti á svæðið, en gerði víst fátt. Tæknideildin sá ekki ástæðu til að koma og taka fingraför af einhverjum óútskýranlegum ástæðum. Kannski nenntu þeir bara ekki svona langt upp í "sveit". Systir mín telur það pottþétt að unglingar hafi brotist inn, miðað við þá hluti sem teknir voru. Meiri áhersla var lögð á leikjatölvu og leiki, vatnsblöðrur og tyggjókarton, heldur en síma, vídeotæki og 28" sjónvarp.

Það erfiðasta við að lenda í innbroti er sú tilfinning að einhver ókunnugur hafi vaðið inn á þitt einkaheimili og gramsað í þínum hlutum. Auðvitað er erfitt að lenda í fjárhagslegu tjóni, en ég held að hitt sitji bara lengur í manni.