Hversdagshugleiðingar

Nei, það fór ekki allt að óskum. Ég fæ líklegast ekki íbúðina fyrr en næsta þriðjudag. Ég var frekar örg í gær og blótaði iðnaðarmönnunum í sand og ösku. Þegar ég hringdi í verkstjórann í gær, þá var hann í fríi og vissi ekkert um stöðu mála. Hann ráðlagði mér að hringja í eigandann og tala við hann. Eigandinn sagði að það hefði ekki náðst að klára fyrir páska og það yrði allt kapp lagt á að klára íbúðina á þriðjudaginn. Þegar ég spurði hann hvort ég ætti þá að tala við hann á þriðjudaginn var svarið "Nei talaðu við verkstjórann, ég verð í fríi".

Hvurnig geta þessir menn vogað sér að vera í fríi þegar þeir eru komnir fram yfir afhendingardagsetningu. Stundum held ég að sumir (og ég tek fram sumir) iðnaðarmenn hafi enga samvisku. Ég kem í dag getur kannski þýtt í dag, eða morgun eða bara einhvern tímann. Maður hefur nú oft eytt heilu dögunum í bið eftir iðnaðarmanni. Hvernig geta þeir leyft sér þetta. Ég held að þetta sé eina stéttinn sem getur leyft sér svona lagað.

En þetta er jú bara mín skoðun.