Hversdagshugleiðingar

Eins og margar geðheilbrigðar konur vita, er stundum gott að gráta til að losa um uppsafnaða spennu. Ég hef gegnið í gegnum ýmislegt álag undanfarið og fannst orðin brýn þörf á að skella á eins og einni góðri flóðbyglju.

Oft er gott að horfa á einhverja bíómynd til að losa um stífluna. Ég hafði lengi heyrt að bíómyndin "Monster" væri mögnuð og ákvað því að leigja hana í gærkvöldi. Ég sat svo tilbúin með tissjúin, en ekkert gerðist. Ég horfði á Charlize Theron, plaffa niður saklausa karlmenn hægri og vinstri og lýsa sinni ömurlegu ævi, en ekki einu sinni eitt tár lét sjá sig. Ég var eiginlega bara orðin þreytt á þessu væli og drápum og langaði bara að hraðspóla myndina áfram.

Nú jæja, ekki átti að gefast upp. Næst var sett í gang mynd, sem ég hef heyrt og lesið að valdi þvílíkum fossum, að varla sé hægt að stöðva táraflóðið. Þessi mynd heitir "The Notebook". Ég setti mig aftur í stellingar og horfði á þessa annars ágætu mynd, en ekkert gerðist. Mér vöknaði aðeins um hvarma svona rétt í lokin, en stíflan var langt frá því að bresta.

Nú er mín bara farin að panikka. Er ég komin með steinhjarta og ekki fær um að gráta lengur. Hvað á ég þá að gera til að losa um þessa stíflu. Æ kannski ég reyni bara hina leiðina og fái mér góðan.....göngutúr.